Gezondheid
De Silken Windsprite is een relatief gezond ras. Door middel van veredeling proberen we de weinige gebreken überhaupt te voorkomen of tegen te gaan.
De fokhonden en teven van de Windsprite-vrienden worden onderzocht op genetische ziekten, hartziekten en botstructuurziekten voordat ze voor de fokkerij worden gebruikt.
________________________
Veel ziekten zijn op het eerste gezicht niet duidelijk.
"Als je niet test, heb je geen kennis."
Hartziekte
Echografisch onderzoek van het hart (echocardiografie/echografie) is de meest betrouwbare methode waarmee een nauwkeurige diagnose kan worden gesteld. Voor dit onderzoek is geen verdoving nodig. De hond hoeft alleen maar even te liggen of stil te staan.
Greyhounds hebben andere hartparameters dan andere honden. De grootte en afmetingen van het hart verschillen bijvoorbeeld van de hartaandoeningen van andere hondenrassen.
Een dierenarts-cardioloog kan deze veronderstelde afwijkingen echter wel opsporen.
Gedetailleerde echocardiografie maakt de beoordeling van hartkamers, hartkleppen en bloedvaten mogelijk. Bij de beoordeling van aangeboren en erfelijke hartziekten is nauwkeurige informatie over de interne structuur van het hart noodzakelijk.
Elke fokhond bij Windsprite Friends moet een cardiale echografie ondergaan.
Genetische ziekten
Dankzij een van de oorspronkelijke rassen, de Sheltie, draagt de Silken Windsprite twee genetische defecten die voorkomen in de Collie-familie. De genetisch erfelijke ziekten CEA en MDR1. De Windsprite-vrienden testen de ouders op beide ziekten en fokken ze dienovereenkomstig, zodat geen enkele puppy deze twee ziekten kan oplopen.
__________________________________
CEA
(Collie-oogafwijking)
CEA is een erfelijke ziekte die vooral voorkomt in de Collie-familie.
Honden met erfelijke problemen vertonen veranderingen in het netvlies van het oog, die in ernst kunnen variëren. Bij CEA veroorzaken veranderingen in de bloedvaten bloedingen in het netvlies. Dit kan resulteren in een netvliesloslating, wat kan leiden tot blindheid bij de hond.
Met CEA kan de ernst van de ziekte in de loop van het leven niet worden veranderd, dus een getroffen hond wordt pas op hoge leeftijd blind.
Overerving: autosomaal recessief
Er zijn drie genotypen:
1. Genotype N/N +/+ of N/N (genetisch vrij)
2. Genotype N/CEA +/- of N/CEA (drager)
3. Genotype CEA/CEA -/- of CEA/CEA (getroffen)
Met een DNA-test is direct bewijs mogelijk of een hond getroffen is. DNA-analyse is mogelijk ongeacht de leeftijd van het dier en kan worden uitgevoerd bij puppy’s. Niet alleen aangetaste of vrije dieren kunnen worden onderscheiden, maar ook klinisch normale dragers kunnen worden geïdentificeerd, wat van groot belang is voor de fokkerij.
Het idee zou kunnen ontstaan dat een fokverbod voor alle CEA-dragers een goede oplossing zou zijn om deze erfelijke ziekte binnen zeer korte tijd uit te roeien. Het CEA-gen is echter zo wijdverspreid dat er een snel toenemende inteeltgraad zou zijn en dat het erg moeilijk zou zijn om het ras in stand te houden.
MDR1
(drugsintolerantie)
Deze erfelijke ziekte treft niet alleen de Silken Windsprites, maar ook vele andere hondenrassen, zoals Australian Shepherds, Shelties, Collies, Windhounds, White Shepherds, Bobtails, Border Collies en German Shepherds.
Het MDR 1-defect is overgevoeligheid voor bepaalde medicijnen. Zelfs kleine hoeveelheden kunnen neurotoxische symptomen veroorzaken, zoals bewegings- en coördinatiestoornissen, trillingen, slaperigheid, braken, desoriëntatie en verhoogde speekselvloed. Hogere doses kunnen leiden tot coma en de dood van de hond.
Als een medicijn via de bloed-hersenbarrière de hersenen probeert binnen te dringen, wordt het door de MDR1 herkend en terug in het bloed getransporteerd. Door een mutatie van het MDR1-gen verliest het zijn beschermende functie en kunnen medicijnen ongehinderd de bloed-hersenbarrière passeren. Gelukkig zijn er veel medicijnen bekend die niet kunnen worden gebruikt bij honden die getroffen zijn door MDR1.
Net als bij CEA kun je met genetisch onderzoek vaststellen of een hond ziek is.
Het MDR 1-defect wordt op autosomaal recessieve wijze overgeërfd.
De drie genotypen:
MDR1 +/+ draagt de mutatie niet en kan deze niet doorgeven aan zijn nakomelingen.
MDR 1 +/- draagt één kopie van het gemuteerde gen en kan 50% ervan doorgeven aan zijn nakomelingen. Zo'n windsprite mag alleen gefokt worden met een +/+ windsprite, zodat er geen -/- puppy's kunnen vallen.
MDR1 -/- draagt twee exemplaren van het gemuteerde gen en is aangetast. Hij zal altijd een gemuteerd gen doorgeven aan zijn nakomelingen, en mag alleen gefokt worden met een +/+ Windsprite zodat er geen pups met -/- kunnen vallen.
Vermijd ziekten
Om ziekten bij hun nakomelingen te voorkomen, testen fokkers hun honden op genetische ziekten. De mogelijkheid bestaat dat een hond vrij is, drager is of een genetische afwijking heeft.
Genetica is een groot terrein en niet alle genetische ziekten zijn geïdentificeerd of beperkt tot een paar rassen.
Het onderzoek vordert voortdurend en er worden nieuwe tests ontwikkeld, zodat we steeds meer kunnen leren en dit kunnen opnemen in onze fokplanning.
__________________________________
Met de term erfelijke afwijking wordt het geheel van erfelijke afwijkingen, aandoeningen en genetisch bepaalde afwijkingen bedoeld.
Er zijn momenteel ongeveer 450 genetische defecten bij honden. Dit hoge aantal is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat genetisch veroorzaakte veranderingen de afgelopen jaren steeds vaker worden gedetecteerd. Door de voortschrijdende technologie en efficiënte diagnostische procedures is het mogelijk dit type gezondheidstoestand te herkennen en te classificeren.
Het is nu bekend dat een genetisch defect voorkomt bij ongeveer twintig erfelijke ziekten bij honden. Voor ongeveer de helft van alle erfelijke ziekten waarvan wordt vermoed dat ze genetisch gebaseerd zijn op raspredisposities (rasgerelateerde bereidheid om de ziekte te ontwikkelen), is het overervingsproces echter nog steeds een mysterie.
____________________________
Botziekten
LUW
(Lumbosacrale overgangswervels)
De wervelkolom van de hond bestaat uit ongeveer 50 wervels en is verdeeld in vijf secties.
De meeste honden hebben 7 halswervels, 13 borstwervels, 7 lendenwervels, 3 heiligbeenwervels en ongeveer 20 staartwervels.
De wervels van één sectie verschillen van de aangrenzende secties vanwege anatomische kenmerken.
Overgangswervels of schakelwervels zijn de namen van de wervels die op de overgang tussen twee secties liggen.
Het is bewezen dat bij honden met een overgangswervel tussen de lendenen en het heiligbeen de laatste tussenwervelschijf vaak beschadigd raakt, wat kan leiden tot blauwe plekken en ontstekingen van de zenuwen in het wervelkanaal. Overgangswervels kunnen er ook voor zorgen dat het bekken kantelt, wat kan resulteren in unilaterale of bilaterale ernstige heupdysplasie (HD).
Hoewel niet bewezen is of en hoe de transitionele vortex wordt overgeërfd, hebben de Windsprite-vrienden besloten om alleen honden met type 0 en type 1 te fokken.
Type 2 en Type 3 zijn hier uitgesloten van de fokkerij.
Typ 0een normale lumbosacrale overgang
Type 1Falen van fusie van de processus spinosus van de eerste en tweede sacrale wervels
Type 2symmetrische misvorming van de transversale processen
Type 3verschillend gevormde transversale processen, dat wil zeggen een asymmetrische lumbosacrale overgangswervel
darmziekte
IBD
(Inflammatoire darmziekte)
IBD is een chronische darmontsteking. De exacte oorzaken voor het ontstaan van IBD zijn nog niet met zekerheid vastgesteld. Er wordt aangenomen dat het een interactie is van verschillende factoren.
- genetische factoren
- ongunstige bacteriële flora in de darm
- Overtollige histamine
- psychische problemen zoals angst of stress
- Medicatie
- overmatige immuunreactie
Om IBD te activeren moeten verschillende factoren samenkomen, wat uiteindelijk een vicieuze cirkel creëert. Deze kan alleen worden onderbroken als je op meerdere plekken tegelijk start.
In principe kunnen alle honden last hebben van chronische darmontstekingen. Het is niet alleen een Silken Windsprite-ziekte.
Hoe de ziekte precies ontstaat is nog niet onderzocht, maar er wordt vermoed dat er sprake is van een genetische component. Bij Duitse herders is bijvoorbeeld bewezen dat 16 genen, zogenaamde single nucleotide polymorphisms, geassocieerd zijn met het optreden van IBD.
IBD kan alleen met absolute zekerheid worden vastgesteld door een weefselmonster uit de darmen te nemen.
